Басня Шлейхера

СОДЕРЖАНИЕ: Введение 1 Версии 1.1 Исходный текст Шлейхера (1868) 1.2 Модернизация Хирта (1939) 1.3 Модернизация Леманна и Згусты (1979) 1.4 Модернизация Адамса (1997)



План
Введение
1 Версии
1.1 Исходный текст Шлейхера (1868)
1.2 Модернизация Хирта (1939)
1.3 Модернизация Леманна и Згусты (1979)
1.4 Модернизация Адамса (1997)
1.5 Модернизация Кортландта (2007)
1.6 Модернизация Лура (2008)
1.7 Перевод



Введение

Басня Шлейхера — басня «Овца и кони», сочинённая Августом Шлейхером в 1868 году на праиндоевропейском языке (в том виде, в каком его себе представлял Шлейхер). С тех пор басня многократно переписывалась в свете новых данных о праиндоевропейском языке, став своеобразным полигоном для демонстрации достижений компаративистики.

1. Версии

Исходный текст Шлейхера (1868)[1]

Avis akvsas ka

Avis, jasmin varn na ast, dadarka akvams, tam, vgham garum vaghantam, tam, bhram magham, tam, manum ku bharantam. Avis akvabhjams vavakat: kard aghnutai mai vidanti manum akvams agantam. Akvsas vavakant: krudhi avai, kard aghnutai vividvant-svas: manus patis varnm avisms karnauti svabhjam gharmam vastram avibhjams ka varn na asti. Tat kukruvants avis agram bhugat.

Модернизация Хирта (1939) [2]

В версии Хирта присутствуют *e и *o, палатовелярные и лабиовелярные согласные, слоговые сонорные.

Owis ek’wses-ke

Owis, jesmin wьln ne st, dedork’e ek’wons, tom, woghom gьrum weghontm, tom, bhorom megam, tom, gh’ьmonm k’u bherontm. Owis ek’womos ewьweket: k’rd aghnutai moi widontei gh’ьmonm ek’wons ag’ontm. Ek’wses ewьwekont: kl’udhi, owei!, k’rd aghnutai vidontmos: gh’ьmo, potis, wьlnm owjm krneuti sebhoi ghermom westrom; owimos-ke wьln ne esti. Tod k’ek’ruwos owis ag’rom ebhuget.

Модернизация Леманна и Згусты (1979) [3]

Леманн и Згуста вносят в свою версию один ларингал.

Owis ewske

Gri owis, kesjo wlhn ne st, ewns espeet, oinom ghe grum wohom wehontm, oinomke meam bhorom, oinomke hmenm u bherontm. Owis nu ewobh(j)os (ewomos) ewewket: r aghnutoi moi ewns aontm nerm widntei. Ews tu ewewkont: ludhi, owei, r ghe aghnutoi nsmei widntbh(j)os (widntmos): nr, potis, owim r wlhnm sebhi ghermom westrom krneuti. Nehi owim wlhn esti. Tod eluws owis arom ebhuget.

Модернизация Адамса (1997) [4]

H2uis h1kus-ke

[Grhxi] h2uis, ksio ulh2nh4 ne (h1) est, h1kuons spket, h1oinom ghe grhxm uhom uhontm h1oinom-ke mham bhrom, h1oinom-ke hmnm hxku bhrontm. h2uis tu h1ekuoibh(i)os ueukt: kr haeghnutr moi h1kuons haontm hanrm uidnti. h1kus tu ueuknt: kludh, h2uei, kr ghe haeghnutr nsmi uidntbh(i)s. hanr, ptis, h2uiom r ulh2nham sebhi krnuti nu ghrmom ustrom nhi h2uiom ulh2nha h1sti. Td kekluus h2uis harom bhugt.

Модернизация Кортландта (2007) [5]

euis keuske

euis iosmi ueln nest ekuns e drkt, tom greum uogom ugentm, tom mgem borom, tom dgmenm oku brentm. e uukt euis kumus: kntske moi krt nerm uidenti ekuns gentm. e ueuknt keus: kludi uei, kntske nsmi krt uidntsu: nr potis uiom ulenm subi gormom uestrom krneuti, uimus ke ueln nesti. Tod kekluus euis egrom e bugd.

Модернизация Лура (2008) [6]

h2wis h1k’wskwe

h2wis, (H)jsmin h2wlh2nh2 ne h1est, dedork’e (h1)k’wons, tm, wg’hom gwrh2um wg’hontm, tm, bhrom mg’oh2m, tm, dhg’hmonm h2oHk’ bhrontm. h2wis (h1)k’wobhos ewewkwe(t): k’rd h2ghnutoj moj widntj dhg’hmnm (h1)k’wons h2g’ontm. (h1)k’ws ewewkw: k’ludh, h2wi! k’rd h2ghnutoj widntbhs: dhg’hm(n), ptis, h2wlnh2m h2wjom kwnewti sbhoj gwhrmom wstrom; h2wibhoskwe h2wlh2nh2 n h1esti. Td k’ek’luws h2wis h2g’rom ebhuge(t).

1.7. Перевод

Овца и кони

Овца, [на] которой не было шерсти, увидела коней: одного — везущего тяжёлую повозку, одного — большую ношу, одного быстро несущего человека. Овца сказала коням: «Горит моё сердце, когда вижу, что человек управляет конями». Кони сказали: «Слушай, овца, наше сердце [тоже] горит от увиденного: человек, господин, из овечьей шерсти делает себе новую тёплую одежду; а у овец не остаётся шерсти». Услышав это, овца убежала в поле.

Литература

1. August Schleicher, Fabel in indogermanischer Ursprache , pp. 206-208.

2. Hermann Hirt, Die Hauptprobleme der indogermanischen Sprachwissenschaft .

3. Winfred P. Lehmann; Ladislav Zgusta, Schleichers tale after a century , pp. 455-466.

4. Douglas Quentin Adams, Encyclopedia of Indo-European Culture , p. 501.

5. Frederik Kortlandt, For Bernard Comrie .

6. Rosemarie Lhr, Von Berthold Delbrck bis Ferdinand Sommer: Die Herausbildung der Indogermanistik in Jena , p. 4.

Источник: http://ru.wikipedia.org/wiki/Басня_Шлейхера

Скачать архив с текстом документа